Stale konstrukcyjne
Encyklopedia PWN
zabieg obróbki cieplnej stosowany po hartowaniu stali, polegający na nagrzaniu stali do temperatury niższej od temperatury przemiany eutektoidalnej (poniżej 700°C) i ochłodzeniu;
kompozyt
materiał utworzony z co najmniej 2 komponentów (faz) o różnych właściwościach w taki sposób, że ma właściwości lepsze i/lub właściwości nowe (dodatkowe) w stosunku do komponentów wziętych osobno lub wynikających z prostego sumowania ich właściwości;
[łac. compositus ‘złożony’],
cięcie materiałów (gł. metali i stopów) polegające na ich miejscowym utlenieniu lub wytopieniu w wysokiej temperaturze;
części maszyn, elementy maszyn,
elementy wchodzące w skład maszyn;
technologiczna maszyna robocza do obróbki przedmiotów w celu nadania im wymaganego kształtu, wymiarów i gładkości powierzchni;
proces technol. zmieniający głównie właściwości mech. stali i niektórych stopów nieżelaznych w stanie stałym przez wywołanie w nich zmian strukturalnych, będących efektem łącznego oddziaływania temperatury, czasu i odkształceń plast. (połączenie zabiegów obróbki cieplnej i plast.).
